مریم سادات کیافر - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه فردوسی
فرح هاشمیان - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه فردوسی
ابوالفضل غفاری - استادیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد

نماز بهعنوان شاخصترین جلوه بندگی خداوند، کارکردهایی بیش از یک عمل عبادی صرف دارد؛ بهگونهای که میتوان آن را یک مکتبانسانسازی در نظر گرفت. در این پژوهش سعی شده است نقش نماز و آثار آن در زمینه ارتقای فضایل اخلاقی مورد بررسی قرار گیرد.پرسشهای اساسی از این قرار است که، آیا شواهدی مبنی بر اینکه یکی از کارکردهای نماز، پرورش فضایل و ملکات اخلاقی و انسانیاست، وجود دارد؟، این کارکرد اخلاقی در چه زمینههایی قابل تفکیک از یکدیگر است؟ پژوهش حاضر نشان داد که نماز با توجه به آداب،احکام و مستحبات دارای کارکرد اخلاقی است و میتواند به پرورش فضایل اخلاقی مانند روحیه ی نظم ، احترام به یکدیگر، دوری از فحشاو منکر، میانه روی، درهم شکستن کبر و غرور، حس قدرت در برابر ظلم و خشوع در برابر خدا، غفلت زدایی، قدم برداشتن در راه خدا ومبارزه با هوای نفس کمک نماید.

نیایش، نماز، جوانمردی، فتوت