کارکرد اخلاق دینی در مدیریت منابع زیست محیطی از نظر برخی سنت گرایان

از راهکارهای حل بحران زیست محیطی معاصر بازگشت به دامان ادیان و سنتهای هزاره ای است. فضایل اخلاقی مشترک ادیان هزاره ایدر جهت دهی روانی به رفتارانسانها در قبال منابع زیست محیطی عبارتند از:-1 خودشناسی و بازشناسی تعریف جایگاه انسان به عنوان موجود مسئول در قبال محیط زیست.-2 التزام به عدالت و امانتداری در مدیریت منابع زیست محیطی.-3 فضایل کرامت بخشی ، مشارکت پذیری و تقسیم امکانات موجود جهت رفع نیازهای همنوعان.در این پژوهش توصیفی - تحلیلی نظریات سنت گرایان در خصوص مدیریت منابع زیست محیطی را با استناد به تبیینهای دکتر سیدحسین نصر از این نظرات بیان نموده وبه نقد این اندیشه میپردازیم . با وجودتکنولوژهای موجود،بازنگری درجهانشناسی و انسانشناسی براساس ادیان هزاره و بازگرداندن قداست و نظم طبیعی به محیط زیست ضروریست .بواسطه وجود نوعی غایت نگری متعالی در این اندیشهامکان حیات جامعه مثبت اندیش و فاعلان اخلاقی نیکوکار و ضمانت عدالت در مدیریت منابع زیستی تامین میگردد.

Keywords:

ادیان هزاره ای , بازیابی نظم طبیعی دین , قداست ذاتی , خودشناسی , مسئولیت