بررسی وحدت وجود در عرفان زرتش و مشترکات آن با عرفان مولانا

وحدت وجود دیدگاهی است که بدواً از عرفان سرچشمه گرفته است. حتی اگر در قالب نظریه ای فلسفی نیز ارائهرا هسته ی اصلی همه ی « وحدت » شده باشد باز هم منشأ عرفانی آن را نباید فراموش کرد، برخی از اندیشمندان بحثاقسام اندیشه های عرفانی شمرده اند. یعنی در عرفان همواره با نوعی وحدت انگاری مواجه ایم. وحدت وجود در نظریه یآفرینش زرتشتی دیده می شود که امشاسپندان گونه ای از صفات و جلوه های خدا هستند و دیگر موجودات نیز جلوهاست و هستی او استقلالی نیست. « نبودن نور » های همان صفات به شمار میآیند. تنها نور است که وجود دارد و تاریکینور حقیقی نیز، خدای یکتا یا اهورا مزدا است. مولانا نیز از نور و مراتب آن در توضیح وحدت وجود مدد جسته و معتقداست تمام انوار از آن جمله: نور خورشید و نور چراغ و غیره مراتب مختلفی از نور هستند، اما در اصل نور بودن آنها هیچ تفاوتی نیست به طوری که در این باره می گوید:ده چراغ ار حاضر آید در مکان فرق نتوان کرد نور هر یکی چون به نورش روی آری بی شکی

Keywords:

وحدت وجود , عرفان زرتشت , عرفان مولانا , نور