بررسی رابطه سیاست و دیانت در المیزان

لغت شناسان برای واژه سیاست معانی از قبیل «رعیت داری، پاس داشتن ملک، تدبیر، عقوبیت، ریاست، داوری و تنبیه» ذکر کرده اند. علامه طباطبایی در کتاب المیزان تعریفی از دین ارایه نموده است که عبارت از آن روش مخصوصی در زندگی استکه صلاح دنیا را به طوری که موافق کمال اخروی و حیات دایمی حقیقی باشد، تامین نماید. با توجه به مفهوم دین وسیاست،می توان دریافت که در اسلام رابطه این دو منطقی و ماهوی است و لازم و ملزوم یکدیگرند. مرحوم علامه در این که چهکسى باید حکومت کند و چرا باید از وى اطاعت شود، به قانون طبیعى تمسک جسته و معتقد است. انسان فطرتا به دنبالآگاه ترین، بهترین و عادلترین فرد است که در اسلام در زمان غیبت، فقیه است. وى در اثبات چنین امرى از شیوه فقهىمبنى بر تفویض امر ولایت از بالا استفاده نکرده بلکه استدلالى عقلى و فلسفى دارد.

Keywords:

رابطه , سیاست , دیانت , المیزان