انعکاس صفات الهی برخاسته از اندیشه دینی در آثار معماری ایرانی ـ اسلامی (نمونه موردی گنبد سرخ مراغه)

تجلی کالبدی و عینی اسماءالهی در آثار و هنر انسان خلیفه الله هدایتگر او در جهت انتخاب روش خاصی از زندگی وارتباط با عالم هستی و طبیعت است که غایت تعریف شده برای تعالی حیات اصولی انسانی در یک جهان بینی توحیدیاست. هنر اصیل والهی، جاری در همه زوایای حیات انسان و متذکر به اصول معرفت دینی است. خداوند رحمان با صفاتالْخلق، الْبارئ، الْمصور، صانع، فالق، ذاری ، فاطر و... که برای او متصور می شود به عنوان سرچشمه خلاقیت و هنرمندیالگویی اصیل برای هنرمند مسلمانی است که دغدغه تقرب وحضور به اسم اعظم الهی وانس به حضرت حق تعالی را دارداما اینکه چگونه جلوه حقیقت اسماء الهی درآثار معماری ایرانی-اسلامی عبادت و بندگی هنرمند مسلمان را نمایان میکندو او را به سیرو سلوک از ظاهر به باطن میبرد، پرسشی است که در این نوشتار سعی بریافتن پاسخ آن می شود.

Keywords:

اسماءالهی , انسان خلیفه الله , جهان بینی توحیدی , الگو , معماری