مهکامه میرتمیزدوست - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک
سید علی موسوی نیای زارع - کارشناسی ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی

واژه تربیت به معنای پروردن و آموختن است، به همین جهت مفهوم تربیت در مورد انسان، ناظر بر پروردن به معنای شکوفاکردن استعدادهای اوست. بر اساس این، تربیت دینی به معنای زمینه سازی برای شکوفایی استعدادهای انسان مبتنی برآموزه های دین است. با وجود این و علی رغم تلاش های فراوان انجام شده جهت تحقق اهداف تربیت دینی، این اهداف وانتظارات برآورده نگردیده است و یکی از عوامل مهم آن به کارگیری روشهای آسیب زا از سوی معلمان در مدارس می باشد.هدف از انجام این مطالعه، بررسی و شناخت آسیب هایی است که در نظام آموزش و پرورش ایران وجود داشته و مانع ازتحقق تربیت دانش آموزان براساس آموزه های دینی می گردد. این مطالعه به روش کتابخانه ای و با استفاده از مستنداتموجود و مرتبط با موضوع تربیت دینی انجام گرفته و نتایج نشان می دهد که از میان عوامل متعدد مرتبط و مؤثر در تربیتدینی، عواملی که باعث به کارگیری روشهای آسیب زا از سوی معلمان در مدارس می شود و همچنین تفاوتهای فردی معلمانبیشترین تاثیرگذاری را دارند. در پایان، پیشنهادها و راهکارهایی در مورد بهبود وضعیت تربیت دینی ارائه گردیده است.

تربیت دینی، آسیب شناسی، تربیت اسلامی