تاثیر مالکیت سهامداران نهادی بر محافظه کاری شرطی حسابداری شرکت های دارای هزینه های نمایندگی جریان وجه نقد آزاد

با توسعه شرکت های سهامی، انبوه سرمایه گذارانی به وجود آمدند، که در اداره واحدهای اقتصادی مورد مشارکت خود نقش مستقیمی نداشتند. حاصل این فرآیند تفکیک مالکیت از مدیریت شرکت ها بود. جدایی مالکیت از مدیریت به ایجاد مساله نمایندگی منجر گردید. در واقع، تئوری نمایندگی اثبات می کند که مدیران برای افزایش منافع می کوشند تا اخبار بد مربوط به شرکت را پنهان و اخبار خوب را به سرعت گزارش کنند. در صورت بالا بودن هزینه های نمایندگی، این خطر وجود دارد که محافظه کاری در گزارشگری مالی کاهش یابد و پدیده مدیریت سود گسترش یابد. این تحقیق به بررسی تاثیر مالکیت سرمایه گذاران نهادی بر محافظه کاری شرطی حسابداری شرکت های دارای هزینه های نمایندگی جریانوجه نقد آزاد در شرکت های پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. به این منظور با اعمال شرایط تحقیق تعداد 92 شرکت برای دوره زمانی 1390-1385 به عنوان نمونه انتخاب شده اند. روش تحقیق از نوع علی پس از وقوع و روش تجزیه و تحلیل داده ها از نوع ترکیبی رگرسیون چند گانه با استفاده از نرم افزار Eviews می باشد. در تحقیق حاضر برای اندازه گیری محافظه کاری شرطی از شاخص محافظه کاری باسو (1997) و نیز برای اندازه گیری هزینه های نمایندگی از تعامل فرصت های رشد و جریان نقد آزاد استفاده شده است. در این تحقیق از هزینه های نمایندگی به عنوان متغیر مستقل، از محافظه کاری شرطی به عنوان متغیر های وابسته، ازمالکیت سرمایه گذاران نهادی به عنوان متغیر تعدیل گر، و از متغیر های نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری، اهرم مالی و اندازه شرکت به عنوان متغیر های کنترلی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که مالکیت سرمایه گذاران نهادی بر محافظه کاری شرطی حسابداری شرکت های دارای هزینه های نمایندگی جریان وجه نقد آزاد تاثیر ندارد.

Keywords:

محافظه کاری شرطی , هزینه های نمایندگی , مالکیت سرمایه گذاران نهادی