پگاه قشلاقی - شرکت مهندسی مشاور مانگرو

در این تحقیق که در آزمایشگاه صورت گرفته است، میزان 800 کیلوگرم از سه دسته از پسماند انواع آبزیان مورد بررسی قرار گرفته است. سه نمونه به صورت سه تیمار آزمایشی مورد بررسی قرار گرفته است. در ابتدا پسماند مورد آزمایش به روغن ماهی تبدیل شده است. در این خصوص ضایعات با حرارت و سپس فشرده سازی به روغن ماهی تبدیل شدند. سپس روغن ماهی جمع آوری شده در سه تیمار آزمایشی توسط کاتالیزورهای قلیایی و همچنین اضافه نمودن متانول به بیودیزل تبدیل شده که مایع بیودیزل به دست آمده به رنگ نارنجی و به صورت مایع شناور می باشد. سپس نمونه ی حاصله از طریق دستگاه جذب اتمی مورد بررسی قرار گرفته و میزان انرژی ذخیره شده ی آن که می تواند در موتور ژنراتور تبدیل به برق گردد، مورد سنجش قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد میزان تولید بیودیزل در تیمار 1 (مربوط به ماهیان دریایی)، برابر با 13 تن و در تیمار 2 (مربوط به ماهیان پرورشی)، مساوی 12 تن می باشد. در تیمار 3 (مربوط به پسماند میگو و سخت پوستان)، میزان تولید بیودیزل برابر با 10 بیودیزل می باشد. در تیمار 1 تولید برق معادل 1.5 مگاوات است. در تیمار 2 میزان تولید برق 1.2 مگاوات و در تیمار 3 معادل 1 مگاوات برق تولید شده است. نتایج نشان می دهد میزان تولید در ماهیان دریایی در آب های لب شور و شور، زندگی بیشتر از ماهیان پرورشی است که در آب های شیرین هستند و این دو از سخت پوستان و میگو بیشتر بوده است. نتایج این تحقیق می تواند نشان دهد که در مراکز فرآوری و بسته بندی آبزیان می توان پسماندهای تولیدی آبزیان را به بیودیزل و سپس به وسیله ی ژنراتور به برق تبدیل کرد.

بازیافت، پسماند، فرآوری آبزیان، تولید انرژی، مدیریت اقتصادی