تبیین و ارزیابی مؤلفه های مؤثر بر ارتقای نقش منظر در پایداری محیط بررسی موردی رودخانه خشک شیراز

منظر، شالوده ای است که به یکپارچگی هویت منطقه ای می انجامد و بخش مهمی از کیفیت زندگی مردم در سراسر دنیاست : در فضاهای شهری، حومه ه ا، روستاها ، فضاهایی با کیفیت بالا و حتی فضاهای بی کیفیت... مؤلفه ای است محوری در توسعه فردی و اجتماعی... بنابراین محافظت، مدیریت و برنام هریزی صحیح منظر مسئولیتی مهم برای تمام اقشار جامعه است. با این وجود پژوهش های سازمان یافته اندکی در رابطه با نقش منظر و ارتباط آن با پایداری محیطی وجود دارد . بسیاری از نظریه پردازان به ارتباط انسان و طبیعت و لزوم حفظ و بهر ه گیری از این تماس در محیط های ساخته شده اعتقاد دارند اما این نظریه ها در بیشتر موارد بر دیدگاهی هنجاری نسبت به زندگی انسان تأکید ورزیده و کمتر به عنوان یک پژوهش و یک ضرورت در قالب تحقیقات سازمان یافته پرداخته شده است. از این رو نقش منظر برای یافتن منطق سازنده ارتباط بین انسان و محیط طبیعی در تعیین خط مشی توسعه مسئله اساسی است که در این پژوهش به آن پرداخته می شود. در چارچوب این مقاله یک روش شناختی برای شناسایی عوامل مؤثر در ارزیابی نقش منظر بر روند تعاد ل بخشی به محیط و پایداری توسعه رودخانه خشک شیراز به عنوان رودی فصلی به کار گرفته شده است. این روش بر مبنای سه مؤلفه رودخانه، شهر و مردم بنا م ی شود . هدف کلی قرار دادن این روش شناختی در یک نظام تصمیم گیری است تا ابعاد و مؤلفه های مختلف مؤثر در ارتقای نقش منظر در پایداری محیط رودخانه خشک را درک کرده و بر مبنای ارزش های مرجع عملکرد آنها را مقایسه و اثرات آن را تحلیل کنیم.

Keywords:

منظر , منظر پایدار , انسان و محیط , مؤلفه ه ای ارزیابی , رودخانه خشک شیراز