صحت تشخیص آزمایشگاهی و آنتی بیوگرام باسیل های گرم منفی به صورت روتین در مقایسه با روش های استاندارد در کرمان

زمینه و اهداف: باسیل های گرم منفی معمول ترین باکتری های جدا شده از نمونه های بالینی در دنیا می باشند . تشخیص صحیح و به موقع این باکتری ها در درمان مناسب و قطعی بیماری های عفونی نقش کلیدی دارد. مقاومت همزمان به چند آنتی بیوتیک Multiple Drug Resistance=MDR در این باکتر ی ها افزایش یافته و به فراوانی گزارش می شود. با توجه به اینکه در اکثر مراکز درمانی آزمایشات استاندارد آنتی بیوگرام انجام نمی شود و از تست ه ای محدودی برای تشخیص ایزوله ها استفاده می گردد، هدف از این مطالعه تعیین صحت تشخیص آزمایشگاهی و آنتی بیوگرام باسیل های گرم منفی به صورت روتین در مقایسه با روش های استاندارد بود. روش بررسی : مطالعه بر روی 948 نمونه بالینی مربوط به بیماران بستری یا سرپایی در سه بیمارستان بزرگ شهر کرمان که فنوتیپ MDR را در روش دیسک گذاری نشان داده بودند، انجام شد . تشخیص باکتری ها با تست های معمول بیوشیمیایی انجام گرفت . از روش رقت در آگار برای تعیین مقاومت و تعیین حداقل غلظت ممانعت از رشد Minimal Inhibitory Concentration استفاده شد. برا ی تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون مجذور کای استفاده شد. یافته ها : فراوانی MDR با روش رقت در آگار 76٪ موارد گزارش شده در روش دیسک گذاری بود . مقاومت در روش دیسک گذاری بیشتر از روش رقت در آگار گزارش شده بود و در مورد تتراسایکلین، جنتامایسین، سیپ روفلوکساسین، آموکسی سیلین، سفالوسپورین ها سفتی زوکسیم، سفتازیدیم و تری متوپریم - سولفامتوکسازول اختلاف معنی دار بود P= 0,002 درمراکز . درمانی فراوانی سیتروباکتر و انتروباکتر کمتر و اشریشیا کلی و کلبسیلا با فراوانی بیشتر از مقدار واقعی گزارش شده بود. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده اعتبار نسبی آزمایشات آنتی بیوگرام در مراکز درمانی مورد بررسی است . لیکن در مواردی علاوه بر تشخیص نادرست نوع باکتری ، عدم گزارش درست آ نتی بیوتیک می تواند در روند درمان اثرات نا مطلوبی داشته باشد.لذا لازم است تا روش دیسک با متد استاندارد در آزمایشگاهی تشخیص طبی انجام گیرد

Keywords:

باسیلهای گرم منفی , گزارشات آزمایشگاهی , تشخیص , مقاومت داروئی