پروانه غضنفری - کارشناس ارشد معماری منظر
شهره جوادی - دکترای تاریخ هنر / استادیار دانشگاه تهران

گردشگری آیینی حاصل پیوند سفر با فرهنگ است. سفری که به واسطه آن انسان موفق به کشف آیینها، اعتقادات و باورهایی میشود که در روح مکان جاری است و ریشه در فرهنگ کهن این مرز و بوم دارد. این آیینها اکثراً وابسته به زمین و مکان هستند، به عبارتی مکان و آیین در قالب یک موجود زنده به حیات خود ادامه داده و میدهند. یکی جسم است و دیگری روح. گردشگری آیینی نوع خاصی ازگردشگری فرهنگی است که آدمی را با اعتقادات و باورهای برخاسته از یک جامعه خاص آشنا میکند. چیستی گردشگری آیینی به همراه بررسی مجموعه «چشم هعلی » دامغان به عنوان یک نمونه موردی حائز اهمیت، هدف از نگارش مقاله ذیل است

گردشگری آیینی، چشم هعلی دامغان،مداخله تاریخی، باورها و اعتقادات