منشازیبایی بررسی مبانی زیبایی شناسی دردیدگاه مولوی

انسان موقعیتی ویژه درمیان خالق وطبیعت مخلوق است فاعل مطلق وخالق معنی نیست اما واسطه ای خودآگاه درمعنابخشی به طبیعت و تاویل معناست نقش ناطقه انسانی به عنوان منشا علم پیشینی روح و ذوق سلیم محیط برعقل و خیال و حس است و ارتباط بین عین وذهن اذهان انسان و خدارا باعث میشود ذوق سلیم منشا احساسات ناب بشری و نفس حیوانی منشا غرایز زیستی انسان است کارکرد هنرتزکیه تعالی ذوق هدایت و تعادل غرایز است روند بسته و پیوسته آفرینش هنری علاوه برارتباط ووحدت ارگانیک عناصرآن هنرمند - اثرهنری /مخاطب و ارتباط هرجزء را با کل معنی نیز تبیین می کند اثرهنری تجسم شهود معنی احساسات متناظر با آن درهنرمند و محصول کنش زیبایی شناسانه او وآغاز گر کنش مخاطب و تاویل است که دایره ظهور وعمل معنارا تکمیل می کند صفات زیبایی شناسانه محصول وجود آثارکیفی معنا درروح شناساوارزیابی اوست که به اشیایی که اثار کمی همان معنا رادارند منتسب میشود و به آنها روح و معنا می بخشد

Keywords:

معنا , انسان , ذوق , تجربه زیبایی شناسانه , صفات زیبایی شناسانه , کارکرد هنرکاتارسیس