یکج انشینی و شهر در شاهنامه کنکاشی در مفاهیم بنیادین زبان و اندیشه
Publish place: Manzar Journal، Vol: 2، Issue: 10
Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 791
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MANZAR-2-10_001
تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1393
Abstract:
شاهنامه فردوسی را باید تاریخ ایران از کهن ترین روزگار تاریخ آریایی، در قالب نماد و رمز دانست که با دقتی بسیار،توجه ایرانیان به تاریخ کهنشان و اهمیتی که بر حفظ آن م یدادند را ثبت کرده است. به گونه ای که با مطالعه دقیقشاهنامه می توان بسیاری از اسرار چگونگی شکل گیری فرهنگ و تمدن آریاییان را تشخیص داد. از جمله این اسرار م یتوان به مسئله چگونگی تمایل آریاییان به یکجانشینی و سپس تشکیل شهر ها اشاره کرد.برای بررسی موضوع «شهر و یکجا نشینی در شاهنامه »، ابتدا باید مسایل زبان شناسی در شاهنامه را مورد توجه قرار داد. نگارنده سال ها پیش با نگارش کتاب «زندگی و مهاجرت آریاییان »، با استفاده از علم زبان شناسی و ریشه یابی کلمات، رازهای تاریخی جهان را بر مبنای شاهنامه روشن کرده است
Authors
فریدون جنیدی
سرپرست بنیادینیشابورشاهنامه پژوه و استادفرهنگ وزبان های باستانی