شهروبوم عیان سازی زیرساختهای طبیعی راهبرد توسعه بوم شناسی شهر

توسعه ت کبعدی نظا مهای انسانی در دوران مدرن منجر به گسست از طبیعت و نظا مهای طبیعی به ویژه در جریان زیست روزمره انسان شهرنشین شده است. در این راستا انقراض تجربه نظا مهای طبیعی، مه مترینعامل در ایجاد نوعی فراموشی محیطی و بیگانگی از طبیعت در نسلهای اخیر محسوب میشود که منشأ بسیاری از آسی بهای بو مشناختی در دوران کنونی نیز شناخته شده است. به عبارتی دیگر، ک مرنگ شدن انگیزهارز شگذاری نسبت به عناصر و نظا مهای طبیعی به دنبال عدم آشنایی و انس به آنها، چالشی فراگیر در شهرهای امروزی است. در این پژوهش به رویکرد طراحی بو مآشکار در منظر شهری به عنوان راهکاری در جهت برانگیزشحس ارز شگذاری به محیط طبیعی و در نتیجه پرورش سواد بومشناسانه جوامع شهری پرداخته میشود. این رویکرد نگاهی ویژه به عیا نسازی زیرساختهای طبیعی شهر و قرار گرفتن نظا مهای طبیعی در معرض ادراک وتجربه انسانی دارد. در این راستا چگونگی تجرب هپذیر کردن فرایندهای پویای نظا مهای محیط طبیعی در طراحی منظر شهری مطرح میشود. بنابراین مفهوم نوین زیبای یشناسی تجربه مورد بحث قرار میگیرد که طراحان را به سوی خلق ارتباطات پویا به جای پردازش الگوهای ایستا از عناصر طبیعت رهنمون م یسازد. بدین ترتیب دراین پژوهش نقش نگرش طراحی بوم آشکار در خلق منظری چندعملکردی که موجب غنای فرهنگ بو مشناسانه جوامع شهری میشود، مورد توجه قرار میگیرد. در این راستا مصادیقی از عیان سازی زیرساختهای طبیعی درکنار سایر زیرساختهای شهری در قالب نمونههایی چون تلفیق شبکههای زهکشی سبز با شبکههای ارتباطی مطرح میشوند و راهکارهایی برای شهر تهران با توجه به پتانسیلهای ویژه آن ارایه میشود. در نهایت این پژوه

Keywords:

منظر شهری بوم آشکار , زیرساختهای طبیعی , فرهنگ بوم شناسانه , زیبایی شناسی تجربه , آموزش محیطی