بررسی اثرات فاصله محل گرفتگی تا محل پیوند بر روی هیدرودینامیک خون در یک شریان پیوندی

هایپر پلازی اینتیمال (IH) و ترومبوز یا لخته شدن خون از رایج‌ترین اشکالات به وجود آمده بعد از عمل جراحی پیوند کنار گذر شریان مسدود شده قلب می‌باشد. تصوّر می‌شود که فاصله محل پیوند تا محل گرفتگی یکی از فاکتورهای کلیدی مهم در به وجود آمدن این عارضه می‌باشد. در مطالعه حاضر شریان میزبان (شریانی که پیوند یا گرافت به آن متصل می‌شود) به صورت غیرالاستیک و با گرفتگی متقارن محوری به اندازه 75% در نظر گرفته شده است. جریان خون به صورت سه بعدی، آرام، تراکم‌‌ناپذیر، حالت پایا، نیوتنی و غیرنیوتنی فرض شده است. برای جریان خون در حالت غیر نیوتنی از مدل هرشل بالکلی استفاده شده است. معادلات حاکم شامل معادلات پیوستگی و ممنتوم بر اساس روش حجم محدود، با اتفاده از آلگوریتم سیمپل حل شده است. توزیع تنش برشی وارد بر نواحی مستعدد گرفتگی مجدد و بروز IH مانند Toe، Heel، بستر شریانی مقابل محل بخیه و دیواره‌های شریان گرافت بدست آمده‌اند. بر اساس نتایج بدست آمده توزیع تنش برشی دیواره در نزدیکی محل Toe، Heel و تقاطع شریان میزبان و پیوندی افزایش ناگهانی چشمگیری پیدا می‌کند. این افزایش می‌تواند موجب فعال‌سازی و تجمع پلاکتهای خونی در این محل گردد. این افزایش برای حالتی که فاصله گرفتگی تا محل پیوند کمتر است (1/5 = D) بسیار شدیدتر است. شدت تغییرات تنش برش به صورتی است که موجب فعال‌سازی و تجمع پلاکتهای خونی در محل اطراف بخیه می‌گردد. همچنین این تغییرات در حالت نیوتنی بسیار بیشتر از حالت غیرنیوتنی است.

Keywords:

پیوند کنار گذر , گرفتگی , توزیع تنش برشی , ‌مدل هرشل بالکلی