سیده نفیسه موسویان - کارشناس ارشدمعماری مدرسه معماری لاویلت پاریس

در وجود «مشکل حومهها » شکی نیست. از همین زاویه است که مجتم عهای بزرگ ) Grandes ensembles از سا لهای اولیه دهه ۷۰ میلادی در مطبوعات و مباحث سیاسی مورد گفتگو قرارگرفت هاند تا ضرورت طرح یک سیاست شهری برای حل این معضلرا توجیه کنند. اما ماهیت این مسئله چیست؟ مشکلات عمومی واقعیات عینی نیستند، بلکه محصول ساختارهای اجتماعی و سیاسی هستند که از تعاملات پیچیده میان عوامل متعدد شامل نهادها، گرو ههای ذینفع و جنب شهای اجتماعی حاصل شد هاند. یک واقعیت اجتماعی، تنها در نتیجه یک فرایند فشرده سه گانه نامگذاری، سرزنش مقصر شناختن، ادعا است که تبدیل به یک مشکل عمومی م یشود : نامگذاری تشخیص مشکل است، سرزنش، شناسایی علل مشکل ذکر شده و یا مقصرانی است که بتوان مشکلرا به آنها نسبت داد و ادعا تدوین و انتشار برنامههای دادخواهی اصلاح و درمان است. برای اتخاذ سیاست شهری از ابتدا حالتهای متعدد و رقاب تکنند های از مشکل مطرح وجود دارد که هریک جهتگیر یهای استراتژیکو اقدامات جداگان های را سبب م یشود. بح ثهای مربوط به ماهیت مشکل و راه حلهای ممکن آن در حیطه فضای عمومی، بعد از تصویب قانون هدایت و برنامهریزی برای شهر ونوسازی شهری ۲۰۰۳ )معروف به قانون برلو( تقریبا به طور کامل از بین رفتند. نه سال بعد، با از هم پاشیدن توهم یک راه حل کاملا برنامهریزی شده، از سرگیری بحث ممکن و حتی ضروری میشود. این مقاله در این چش مانداز و با دو هدف ارایه میشود : روشن شدن رویکردهای مختلف به مشکل محلهها و پیشنهاد ابزارهای اقدام عمومی

سیاست شهری، برابری سرزمینی، نوسازی شهری، محلات