واکاوی مفهوم نوسازی در سیر تحول رویکردهای مداخله در بافت های شهری

وسعت زیاد بافت های فرسوده شهری در کنار معضلات و پیچیدگی های فراوانی که در حل معضلات مربوط به آنها وجود داشته، مسئولان امور شهری را بیش از پیش نیازمند بازنگری و اتخاذ رویکردهای جدید جهت مقابله با اینمعضلات کرده است. رویکردهای مرمت و بهسازی شهری در سیر تحول و تکامل خود از «بازسازی « ،» باززنده سازی « ،» نوسازی » و «توسعه مجدد » به «بازآفرینی »و «نوزایی » شهری تکامل پیدا کرده و در این مسیر، گذاری از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تأ کید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری را تجربه کرده است. امروزه ساکنان بافت های فرسوده از مشکلاتی بیش از مشکلاتکالبدی و نفوذناپذیری رنج میبرند. هرچند مشکلات کالبدی در جای خود اهمیت دارد، اما مسئله اساسی، پایداری و تأثیرگذاری رویکردهای اتخاذ شده است، زیرا بدون در نظر گرفتن ابعاد دیگر، مسئله فرسودگی به ظاهر اگر هم حل شده باشد، پایدار نخواهد بود و در مدت زمان اندکی علاوه بر گسترش فرسودگی، مشکلات بیشتری در این حوزه بروز پیدا می کند.این مقاله با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی، به بررسی سیر تحولات مداخله در باف تهای فرسوده، با توجه به تجارب جهانی و گرایشهای نوین شهرسازی می پردازد. نتایج این بررسی نشان می دهد شیوه مداخله مؤثر در این بافت هانیازمند برخوردی سیستماتیک و رویکرد «فرایندمحور » است؛ بدین معنا که روند برنام هریزی به جای نگرش صرفاً کالبدی، نیازمند نگرشی همه جانبه و متقابل در زمینه های کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است

Keywords:

بافت فرسوده , رویکردهای مرمت شهری , نوسازی , بازآفرینی و نوزایی شهری , توسعه پایدار