عبدالهانی شجاعی - دانشجوی دکترای دامپزشکی دانشگاه آزاد بابل
جعفر حسین زاده - دانشجوی دکترای دامپزشکی دانشگاه آزاد بابل

اطلاعات نسبتا گسترده ای درباره خطرناک بودن، مقادیر مجاز آفلاتوکسین ها در غذای انسان و دام وجود دارد. تشخیص و تعیین آلودگی های آفلاتتوکسینی ، درتجارت جهانی غذا و نیز در مواد غذایی بوسیله کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه دارای اهمیت است. نگرانی ازوجود آفلاتوکسین درمواد غذایی انسان و دام و خطراتی که برای آنان خواهد داشت و علاوه براین اثراتی که بر تجارت جهانی غذا دارد، باعث بوجود آمدن همایش های منطقه ای و فرامنطقه ای شده است. آفلاتوکسین در اوایل بهار 1960 هنگامی که بیش از صدهزار بوقلمون براثر تغذیه مواد غذایی کپک زده تلف شدند، مورد توجه قرار گرفتند. عمده ترین قارچ های که باعث تولید آفلاتوکسین می شوند به دوگونه آسپرژیلوس فلاووس ) (آسپرژیلوس پارازیتیکوس ) تعلق دارند. و فقط بعضی سویه های این دو گونه قادر به تولید زهرابه هستند و لذا صرف تعلق به گونه های فلاووس و پارازیتیکوس نمی تواند دلیل تولید آفلاتوکسین باشد. این قارچ ها تحت شرایط رطوبت و حرارت مساعد قادر خواهند بود که برروی مواد غذایی ویژه ای رشد نموده و به دنبال رشد خود آفلاتوکسین تولید کنند. بنابر این آفلاتوکسین یک متابولیک ثانویه قارچ های مذکور می باشد. به دلیل اینکه تولید این گروه از سموم قارچی ابتدا درگونه آسپرژیلوس فلاووس یافت شده است، بنام آفلاتوکسین مشهور شدند. بطوریکه گرفته شده و نیز به معنی سم می باشد.

آفلاتوکسین - شیمیایی - بیولوژیکی - رطوبت - دما - قارچ