رابطه فرسودگی شغلی با مدیریت زمان کارکنان صنایع غذایی شایان

مدیریت زمان یکی از مباحث روز در مدیریت هر چیز برای رسیدن به هر هدف است. زمان عنصری گرانبهاست که تلف شدن آن ضایعات جبران ناپذیری را برای یک فرد و یک شرکت به طور کلی جامعه به بار می آورد. عدم توجه به مدیریت زمان می تواند پیامدهای متعددی را به بار آورد یکی از این پیامدها مربوط به افزایش فرسودگی شغلی در بین کارکنان سازمان است هدف از انجام پژ<هش حاضر بررسی رابطه بین مدیریت زمان و میزان فرسودگی شغلی در بین کارکنان صنایع غذایی شایان می باشد. جامعه آماری این بررسی متشکل از کلیه کارکنان شاغل درشرکت صنایع لبنی شایان برای تعیین حجم نمونه کارکنان با بهره گیری از فرمول کوکران تعداد 131 نفر از کارکنان به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شده است بدین منظور از روش توصیفی - همبستگی و همچنین از روش اسنادی و کتابخانه ای بهره گرفته شده است. در پژوهش توصیفی ، برای گردآوری اطلاعات و داده های اولیه از پرسشنامه استاندارد شده و محقق ساخته؛ و در بخش اسنادی به مطالعه و بررسی پژوهش های پیشین وجمع آوری مطالب مرتبط با مطالعه پرداخته شده است که پس از جمع آ<ری داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج این تحقیق نشان می دهد که علاوه بر رابطه بین مدیریت زمان و فرسودگی شغلی بین ابعاد مدیریت زمان و فرسودگی رابطه وجود دارد و از طریق آزمون فریدمن رتبه بندی وضعیت موجود انجام شده است ک درمولفه های مدیریت زمان بیشترین رتبه مکالمه تلفنی و سپس امو رشخصی والویت بندی کارها دارند. ودر فرسودگی شغلی بیشترین رتبه را در بین ابعاد فرسودگی شغلی مسخ شخصیت و سپس خستگی عاطفی دارند.

Keywords:

فرسودگی شغلی , مدیریت زمان , صنایع غذایی شایان