محمدرضا فرزانه - دانشجوی دکتری منابع اب، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
محمد عبدالحسینی - استادیار گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی آب و خاک، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

وجود منابع مختلف عدم قطعیت در مطالعات تغییر اقلیم یکی از مهمترین موضوعاتی است که در مطالعات مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است. عمده این مطالعات به در نظر گفتن سهم مدل ها، سناریوهای انتشار و روش های ریز مقیاس نهایی پرداخته اند. در این مطالعه نیز با تکیه بر روش ضریب تغییرات سعی می گردد تا نقش منابع عدم قطعیت داخلی تاثیرگذار بر خروجی این روش در ریز مقیاس نمایی پارامترهای حداقل دما، حداکثر دما و بارندگی مورد ارزیابی قرار گیرد. برای این منظور، حوضه بالادست سد زاینده رود و ایستگاه هواشناسی کوهرنگ به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب گردید و سعی شد علاوه بر سهم منابع عدم قطعیت بر پارامترهای اقلیمی، منابع عدم قطعیت ناشی از مدل های پنج گانه CCSIRO ، CGCM2 ، HadCM3 ، ECHAM ٚ PCM تحت چهار خانواده سناریوی انتشار B2,B1,A1 مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج حاکی از سهم بسزایی منابع عدم قطعیت داخلی در برآورد باند عدم قطعیت پارامترهای اقلیمی در دوره آتی می باشد.

تغییر اقلیم، ریز مقیاس نمایی، عدم قطعیت، روش عامل تغییر، سناریوهای انتشار