حسن سجادزاده - دکترای معماری و شهرسازی عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی همدان
خدیجه السادات موسوی - دانشجوی ارشد معماری دانشگاه علوم و تحقیقات کرمانشاه

این پژوهش باهدف نگاه واقع گرایانه به موضوع حیاط به عنوان گزیده نمادین طبیعت و واحدی پایدار درزمینه پاسخگویی به نیازهای حیاتی انسان بصورت همه جانبه به وجوه مفهومی و محیطی می نگرد این نوشتار درخانه های درونگرا سعی دارد پس ازارایه تحلیلی مفهوم خانه و درونگرا بودن آن درمعماری ایرانی همچنین بیان خصوصیات خانه ایرانی به معرفی حیاط به مثابه عنصری ازجنس فضا و تهی که ادراک آن ازطریق ساختارهای جداره ای سازماندهی کف و نوع مصالح و روشهای ساختمانی مقدور است و نیز به تاثیر ارتباط آن با فضاهای محل سکونت ازدید: منظرفرهنگ عناصرطبیعی حس تعلق و خلوت درآن بپردازد دراین راستا فضاهای بازمورد بررسی قرارداده شده است با اشاره مختصرسیرتحول تغییر نقش حیاط به تراس باتوجه به سیاست های الگوی مصرف مسکن درمجتمع های مسکونی حاضر به عنوان فضای بازدیگری درخانه های امروز موردتوجه قرارداده شده است

خانه ، درونگرایی ، حیاط ، خلوت ، فضای باز