فاطمه رجبی - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور
نازنین حاج زوار - کارشناس ارشد مرمت بناهای تاریخی دانشگاه تهران

باززنده سازی محوطه های تاریخی بالاخص سایت های وسیع باستان شناسی و بازگرداندن آنها به حیات شهری درجهت توسعه پایدار شهری چندی است که به موضوعی جدی و محوری درمحافل مختلف اعم از پژوهشی واجرایی بدل گشته است حداقل سازی پیامدهای زیست محیطی حداقل سازی مصرف منباع تجدید ناپذیر وبهره برداری ازمنابع تجدید پذیرراه کارهای اصلی درجهت توسعه پایدارشهری می باشند محوطه تاریخی هگمتانه ازجمله محوطه های باستانی کشورمحسوب میشود که علیرغم دارا بودن پتانسیل فراوان درراستای توسعه پایدارشهری همدان نقشی درحیات شهری این شهر ایفا نمی نماید معذالک نگارنده باتوجه به زمینه تخصص خود درنظر دارد بابهره گیری ازموقعیت مرکزی این مجموعه درشهرهمدان و وسعت زیاد آن سایت هگمتانه را به قطب گردشگری همدان تبدیل نموده و با تمرکزکاربریهای متجانس وحفظ ارزشهای محوطه یک پارک باستان شناسی جهت توسعه پایدار و برقراری ارتباط بامخاطب عام و خاص ایجادنماید وامانکته قابل توجه دراین سایت فقدان اثارتاریخی برروی سطح زمین می باشد که ان را ازسایرسایت های تاریخی مشابه یگانه ساخته و نحوه برخورد با آن را تاحدودی متمایز می سازد رویکرد برنامه ریزی طراحی محور پیشنهاد بهینه ایست که درمداخله با محوطه جهت دستیابی به هدف نگارنده دردستورکارقرارخواهد گرفت دراین راستا شناخت ارزشهای محوطه تحلیل وتوان سنجی آنها راهکارهایی جهت حل مشکلات موجود را تبیین می نماید و درنهایت به طراحی دردوفاز کوتاه مدت و بلندمدت جهت دستیابی به چشم اندازتهیه شده طرح منتج میشود

سایت باستان شناسی ، محوطه تاریخی ، هگمتانه ، توسعه پایدار