مهدی شریفی - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات همدان
حسین حبیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
فاطمه موحدی راد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان

در دهه هفتاد با آغاز بحران انرژی در جهان عصر پایداری آغاز شد که در پی آن سه حیطه ارزشهای اجتماعی ،منابع محیطی و مهارت های طراحی در بحث توسعه وارد شدند .مبحث مهارت های طراحی و دانش فنی در رویکرد توسعهپایدار با توجه به سه موضوع عمده انرژی ، محیط و اکولوژی تعریف گشته است .در حال حاضرمعماری نقش بسیار پر رنگی دارد زیرا 05 درصد مصرف انرژی جهان در این حوزه به مصرف می رسد. معماری در راستای ارتقاء کیفیتزندگی،به همراه کاهش مصرف انرژی و کاهش آلودگی محیط زیست ، باید عناصر خود ر در جهت اهداف توسعه پایدار هماهنگ سازد.آتریوم به عنوان یک فضای واسط قابلیت مناسبی برای جذب انرژی خورشید و ذخیره سازی آن در زمستان و خروج گرمای محبوس شده و به جریان در آوردن هوای راکد در تابستان را دارد این میزان انرژی میتواند تا 05 درصد از انرژی مصرفی برای تأمین آسایش حرارتی درون آتریوم را کاهش دهد .با توجه به اهداف معماری پایدارآتریوم باید چنان طراحی شود که اتلاف انرژی پائینی داشته باشد همچنین عملکردی در جهت کاهشمصرف انرژی به شکل سرمایش و گرمایش طبیعی داشته باشد وبا توجه به ویژگی میانجی حرارتی بودن آن امکان افزایش سطوح بازشوهای داخلی را برای در یافت نور طبیعی بیشتر میسر سازد . از آنجا که آتریوم ها از یک سو باعثا یجاد یک احساس همگرایی و تعامل و ارتباط درفضائی فراخ و دلباز داخلی شده و از سوی دیگر مرز مشترکی را برایاتصال ساختمان به شهر پدید میاورند ، اهداف معماری پایدار برای ارتقاء کیفیت زندگی شهری و مشارکت های مردمی بواسطه آن متجلی میگردد . در حقیقت آتریومها همانند سایر اجزاء یک ساختمان در یک روند از جزء به کل باید از اهداف کالبدی معماری پایدار تبعیت نموده و عملکردی متناسب با آن داشته باشند.این مقاله جهت شناسائی و تبیین جایگاه عناصر فضائی در تحولات معماری پایدارارائه گردیده است

آتریوم ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، انرژی ، اتلاف حرارت