آرمان پیروی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز، دانشگاه شیراز
پیمان کشاورز - استادیار، دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز، دانشگاه شیراز
داریوش مولا - استاد، دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز، دانشگاه شیراز

امروزه یکی از مهمترین مسائل زیست محیطی، افزایش ورود گازهای گلخانه به اتمسفر می باشد. در بین گازهای گلخانه ای، دی اکسید کربن به دلیل داشتن بالاترین زمان ماند و بیشترین مقدار در اتمسفر مهمترین گاز گلخانه ای محسوب می شود. در این تحقیق، تاثیر نانو ذرات سیلیکا و اکسید آهن در میزان بازیابی گاز دی اکسیدکربن درون نانو سیالات با استفاده از تماس دهنده غشایی آبگریز از جنس پلی پروپیلن، در دبی های مختلف گاز و مایع بررسی شده است. نتایج حاصل از آزمایشات بیانگر آن است که حضور تنها 0/1 درصد وزنی نانو ذرات در مایع جاذب، سبب افزایش چشمگیر جذب کربن دی اکسید خواهد شد. که در این میان نانو سیال پارامغناطیس اکسید آهن ( Fe3O4) نسبت به نانو سیال سیلیکا (SiO2) جذب بالاتری را از خود نشان می دهد. به طوری که نانو سیال اکسید آهن در دبی های پایین، تا 45 درصد نسبت به آب مقطر، درصد حذف CO2 را بالا می برد. در حالی که نانو سیال سیلیکا در شرایط مشابه، درصد حذف CO2 را به میزان 25 درصد نسبت به آب مقطر افزایش می دهند.

جذب کربن دی اکسید، تماس دهنده های غشایی الیاف توخالی، نانو سیلیکا ، نانو اکسید آهن