سید محمدرضا خطیبی
مهلا محمدنیا
الهام علی بیک

شهر، به مثابه سیستمی پویا متشکل است از ویژگیهایی چون دولت، مدیریت، کارکرد اقتصادی، بینش اجتماعی وفرهنگی، مشارکت دولتهای محلی بهویژه شهروندان که عملکرد کلیه این ساختارها همچون سایر سیستمها با یکدیگردر تعامل هستند. برای بهینهسازی این تعاملات برای حفظ روابط و پایداری سیستم نیاز مبرم به هماهنگی و مدیریتیکپارچه احساس میشود. با این وجود نمیتوان با مدیریت منفک و بدون ارتباط اجزای سیستم انتظار بهبود وضعیت راداشت. برای ایجاد این مدیریت یکپارچه، شفاف کردن نقش سازمانها و جدا کردن وظایف حاکمیتی و ملی از حکومتمحلی، با هدایت تحولات کالبدی شهر بسیار مهم است. مقاله پیش رو که در پی بررسی نظریات، دیدگاهها، ویژگیها ومفهوم ارتقای جایگاه شهروندی در مدیریت یکپارچه شهری است نشان میدهد که رویکرد مذکور در جستوجویتعامل اجتماعی بوده و مشارکت شهروندان را در دستورکار خود قرار داده است.به عبارت دیگر هدف این مقاله، دستیابی به یک الگوی سازمانی هدفمند در شهرداریها بوده تا به عنوان یکی ازنهادهای مهم مردمی شهر و یک منبع تصمیمساز و تصمیمگیر در مدیریت یکپارچه شهری، گروههای ذینفع نظیر مردم رادر ارتقای حقوق شهروندیشان یاری رساند و احساس تعلق خاطر در بین مردم نسبت به شهر افزایش یابد. این امر،کسب مشارکت مردم را در صحنههای مهم شهری و پروژههای اجرایی بههمراه داشته و یک تعامل مهم بین گروههایذینفع، ذینفوذ و ذیمدخل ایجاد خواهد شد.

مدیریت شهری، شهرداری، مشارکت مردمی، حقوق شهروندی