روح الله شکوهی بیدهندی

امروزه توسعه بر مبنای مشارکت مردمی عامگرا برای به حداکثر رساندن ظرفیت مهارشده برای پاسخگویی مؤثر بهنیازهای جسمانی، روانی و اجتماعی شهروندان، یکی از اهداف مشترک همه جوامع مدرن است. تجربه بیش از 50 سالبرنامهریزی توسعه در ایران نشان میدهد که توسعه اقتصادی یعنی تأکید بر بعد مادی و سختافزاری حیات اجتماعیبیش از توسعه فرهنگی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است. اغلب شهرداریهای موجود در کلانشهرهای بزرگجهان دارای اهداف چندگانه فرهنگی، اجتماعی، مدیریتی، اقتصادی و زیستمحیطی هستند. توجه به تمامی این اهدافو وظایف، ناظر بر توسعه متوازن و پایدار شهری است.این مطالعه به بررسی وضعیت مدیریت شهری تهران در مقایسه با مجموعهای از شهرداریهای کلانشهرهای پیشرفتهجهان میپردازد. تأکید بر این است که به فهرست فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی شهرداریها توجه شود و مقایسهمناسبی در این مورد صورت گیرد.روش این تحقیق، روش مطالعه تطبیقی است. در این مطالعه تجربههای فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی مدیریت شهریدر 14 کلانشهر دنیا بررسی و به عنوان الگوی مبنا درنظر گرفته شده است. یافتههای این تحقیق نشان میدهد شهرداریتهران در مقایسه با شهرداریهای مورد مطالعه فقط بخش کوچکی از مدیریت شهر را در اختیار دارد. فقدان مدیریتیکپارچه موجب تداخل و تزاحم خدمات شهری شده و در نتیجه، بخشی از منابع شهر تلف میشود و خدمترسانی بهمردم به طور سازمانیافته و مطلوب صورت نمیگیرد.

مدیریت شهری، مدیریت فرهنگی و اجتماعی، مدیریت یکپارچه، کلانشهر