منصور وثوقی
هاشم آرام
مهدی مختارپور قهرودی

شهر و توسعه محلی و پاسخگویی به مسائل متنوع در شهر، نیازمند حضور فعالانه و آگاهانه شهروندان در برنامهریزی وبهرهگیری از ظرفیتهای شهرداری و برنامهریزان شهری و شهروندان میباشد. شهرداری به عنوان سازمانی که گسترهخدماتی و فرهنگی خود را به حوزههای مختلف زندگی اجتماعی شهروندان گسترش داده، بسیاری از مسئولیتهایسایر نهادها را نیز بر عهده گرفته است. با مطالعه سیر تکامل جوامع بشری مشاهده میشود که پیشرفت و توسعه پایدارهنگامی میسر میشود که تکامل بین شهروندان و برنامهریزان انجام شده باشد. در طول تاریخ، هر نظام و تشکیلاتی کهاستقرار یافته و توانسته است به بقاء و دوام خود ادامه دهد، به سبب آن بوده است که هریک از اجزاء با توجه بهوظیفهای که بر عهده دارد، در جای خود قرار گرفته و درنهایت منجر به استقرار و دوام کل نظام شده است. هدف اینمقاله، بررسی روشها و راهبردهای مشارکت شهروندان در برنامهریزی شهری در جهت تبدیل شهرداری به عنوان نهاداجتماعی میباشد که با استفاده از روش اسنادی و تکنیکهای فیشبرداری و تحلیل دادهها، مطالعات تجربی و مطالعاتنظری بررسی میشوند. در این مقاله از رویکرد ساختاری آنتونی گیدنز و عقلانیت ارتباطی یورگن هابرماس برای تبییننظری مسئله استفاده شده است.

مشارکت اجتماعی، شهروندان، نهاد اجتماعی، شهرداری