تداخل و تعارض های وظایف شهرداری آتی با سایر نهادها و سازمان ها و راهکارهای برون رفت

مدیریت شهری یکپارچه به مرکزیت شهرداری و همیاری سایر عناصر و نهادهای ذیربط (اعم از دولتی و عمومی)تحت نظارت محلی شورای شهر، الگوی عمومی نظری در تدوین وظایف شهرداریهاست. البته روشن است کهواگذاری وظیفه بدون تأمین امکان و تواناییهای لازم و تفویض اختیارات مناسب، اولین گام در شکست شهرداریهاخواهد بود. بر همین اساس ضروری است تمامی منابع موجود و مورد استفاده برای انجام وظایف، از جمله منابع مالی،انسانی و تکنولوژیک نیز به شهرداریها منتقل شوند. اینجاست که تعارض جدی بین سازمانهای دیگر و شهرداری بهوجود میآید. برای برونرفت از این تعارض، باید اصل کفایت تصمیمگیری محلی، که به معنای تلاش برایحداکثرکردن اختیارات هر محل برای تصمیمگیری و اقدام در خصوص امور محلی مربوط به خود است، مورد تأکیدقرار گیرد و سودمندی اقتصادی و اجتماعی انجام وظیفه و فعالیت توسط شهرداری روشن شود و توافق گردد که تقویتفرایند توسعه پایدار شهری در گرو این تغییرات است.هدفگذاری برای ارتقای سطح بهرهوری منابع توسعه شهری و انعطافپذیری شرح وظایف شهرداریها، از طریق تعیینوظایف اجباری و اختیاری، از دیگر راهکارهای برونرفت از این چالش است. همچنین رفع تداخل وظایف شهرداریهاو سایر نهادها باید در حوزههای سیاستگذاری و تصمیمگیری، نظارت و منابع مالی انجام پذیرد

Keywords:

مدیریت یکپارچه , مدیریت تعارض , دگرگونی , تعاملگرایی