جایگاه سوخت های زیستی (بیواتانول و بیودیزل) در برنامه های تغییرات اقلیم و آب و هوا و تجارت جهانی کربن ایران و چین

دوره دوم پروتکل کیوتو و به دنبال آن فرصت توسعه مکانیسم پاک در سال 2018 به اتمام می رسد . کشورهای در حال توسعه تنها تا آن تاریخ از امتیاز تجارت کربن برخوردار هستند. از سوی دیگر ورود استانداردها با محوریت کاهش مصرف کربن در تولید کالا و خدمات حاکی است که اگر کشورها از هم اکنون خود را با شرایط جدید منطبق ننمایند جایی در تجارت آینده جهان نخواهند داشت . در این مقاله تاثیر سوخت های زیستی (بیواتانول و بیودیزل) در کاهش تولید گازهای گلخانه ای و نیز چگونگی تایثیر آنها بر گرمایش جهانی مطالعه شده است . همچنین به بررسی نقش تولید سوخت های زیستی در برنامه های صرفه جویانه و بهسازی زیست محیطی ایران ، در مقایسه با طرح های موفق سوخت پاک در کشور چین به عنوان نمونه موفق در کسب و استفاده از بیشترین تسهیلات موجود در پروتکل کیوتو پرداخته شده است . در انتها امکان استفاده از این مطالعات در جهت ارائه پروژه هایی در قالب طرح های توسعه مکانیسم پاک جهت ورود ایران به بازار تجارت جهانی کربن و با حداقل درج نام صنایع ایران به عنوان صنایع سبز و پاک در مراکز مرتبط با تغییرات آب و هوا جهت کسب جایگاهی ولو کوچک در بازار بزرگ تجارت کربن در آینده ، بررسی شده است.

Keywords:

تغییرات اقلیم , انتشار گازهای گلخانه ای , گرمایش جهانی , سوخت زیستی , بیودیزل , بیواتانول