محمودرضا مستقیمی - استادیار دانشگاه گیلان
محمود مرادی - استادیار دانشگاه گیلان
علی اکبر صفری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه گیلان

فعالیت های اقتصادی اعم از فعالیت های صنعتی ، کشاورزی و خدماتی ، همگی از یک سو به نوعی از منابع طبیعی استفاده می کنند و به آنها وابستگی دارند و از سوی دیگر ماهیت فرایند آنها به گونه ای است که بالقوه محیط زیست را آلوده می کند چنانچه اگر به پیامدها و مسائل زیست محیطی انجام این گونه فعالیت ها توجه نشود ، باید هزینه های کلانی برای رفع خسارت و ضایعات ناشی از عدم توجه به این موضوع صرف شود . از سوی دیگر امروزه تضمین توسعه پایدار هرکشور منوط به حفظ و استفاده بهینه از منابع محدود و غیرقابل جایگزین در آن کشور شده است و اقدامات گوناگونی برای مواجهه با این مسئله توسط دولت ها انجام گرفته است که از آن جمله اعمال قوانین و اصول سبز مانند استفاده از مواد خام سازگار با محیط زیست در مراکز تولیدی و صنعتی ، کاهش استفاده از انرژی های فسیلی ، استفاده مجدد و بازیافت ضایعات و... می باشد. این فشارهای قانونی ، تقاضای رو به رشد مشتریان برای عرضه محصولات سبز در سراسر زنجیره تأمین و فاکتورهای دیگر موجب ظهور مفهوم «مدیریت زنجیره تأمین سبز» شده است که در برگیرنده ی مراحل چرخه ی عمر از طراحی تا بازیافت می باشد. در این مقاله پس از بررسی ادبیات نظری ، با استفاده از نظر خبرگان و تکنیک دلفی محرک های تاثیرگذار بر سازمان ها در پذیرش زنجیره تأمین سبز شناخته می شود. در ادامه با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتب فازی محرک ها رتبه بندی می گردد . نتیجه حاصل از این پژئعش برای تقویت محرک های تاثیرگذار در پذیرش زنجیره تأمین سبز و بهبود عملکرد زیست محیطی زنجیره تأمین راهگشا خواهد بود.

زنجیره تأمین سبز ، محیط زیست ، محرک های زنجیره تآمین سبز ، تحلیل سلسله مراتب فازی