انرژی خورشیدی به عنوان یک پارامتر صرفهجویی در مصرف انرژی در طراحی شهری

میانگین مصرف انرژی ساختمان ها در ایران بیش از 2/5 برابر متوسط مصرف جهانی است و بخش ساختمان و مسکن با مصرف بیش از 40٪ انرژی ، بزرگترین مصرف کننده انرژی در ایران می باشد. با توجه به محدودیت منابع انرژی و همچنین مصرف بالای آن در بخش مسکونی ، طراحی مناسب مجتمع های مسکونی در شهرهای بزرگ می تواند به گونه ای صورت پذیرد که حداکثر استفاده از انرژی های تجدیدپذیر به ویژه انرژی خورشیدی را سبب شود. امروزه طراحی متناسب خیابان بندی ها و شبکه معابر ، نحوه پخش کاربری های مختلف در سطح شهر و محله ، نحوه تفکیک اراضی و قطعه بندی زمین ، میزان بهینه تراکم ، سطح اشغال و ارتفاع بلوک های شهری از جمله ضوابط شهرسازی همساز با اقلیم به شمار می روند که می توانند نقش به سزایی در کاهش مصرف انرژی داشته باشند. چنانچه از ابتدای روند برنامه ریزی برای طرح های جامع و تفضیلی شهرها ، الگوی طراحی معماری و شهرسازی متناسب با شرایط اقلیمی هر منطقه برای بلوک های مرتفع مسکونی انتخاب گردد، حداکثر بهره وری و نگهداشت انرژی در مراحل بهره برداری میسر می گردد. در این پژوهش با بررسری الگوهای محتمل بلوک های مسکونی در اقلیم شیراز و شبیه سازی آنها توسط نرم افزار ECOTECT، هندسه و نحوه جهت گیری مناسب بلوک های شهری با هدف استفاده بهینه از انرژی های خورشیدی مورد سؤال قرار گرفته و در نهایت الگویی بهینه جهت طراحی مجتمع های مسکونی برای شهر شیراز و اقلیم های مشابه ، پیشنهاد می گردد.

Keywords:

طراحی شهری همساز با اقلیم , انرژی خورشیدی , بهینه سازی مصرف انرژی , هندسه بلوک های مسکونی , شیراز