زهرا ربیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدرو اقلیم سینوپتیک دانشگاه زنجان
ذبیح الله خانی تملیه - کارشناس ارشد مهندسی منابع آب دانشگاه ارومیه

یکی از تدابیری که اصولاً در حوضه های آبخیز به کار می رود،استفاده از هرز آب های سطحی با فرض وقوع سیلاب و پیشگیری و کاهش وقوع خطرات سیلاب ها می باشد. در چنین شرایطی سیلاب ها و رواناب های سطحی،بستر مناسبی جهت توسعه محیط زیست طبیعی و بهره برادری متنوع شهری و روستایی فراهم می کند.در این تحقیق به منظور مقایسه روش های اسپیر من و نقطه بازگشت در تعیین روند داده های دبی و مقایسه روند دبی در دو رودخانه نازلوچای و شهر چای از داده های ۵۱ سال آماری (1386-1336) استفاده شد. پس از تعیین نقاط بازگشت و پارامترهای لازم، مقدار z برای ایستگاه های بند وتپیک بدون اعمال تغییرات اقلیمی بترتیب 4/69 و 5/08 بدست آمد همچنین این مقدار با اعمال تغییرات اقلیمی برای ایستگاه های مذکور بترتیب 7/78 و 6/64 شد و مقدار t با استفاده از روش اسپیرمن برای ایستگاه های مذکور بدون اعمال تغییرات اقلیمی بترتیب 0/95 و 1/22 بدست آمد و با اعمال تغییرات اقلیمی بترتیب 0/779 و 1/113 شد.نتایج حاصل از دو روش همانطور که از محاسبات بر می آید با هم تفاوت داشته، اما هر دو روش روند نزولی تغییرات دبی را نشان م یدهند که نتایج در مورد تغییرات اقلیمی نیز چنین خواهد بود. در همین راستا لازم است که راهکارهایی برای مقابله با این روند کاهشی دبی و برنامه ریزی جامع توسط مسئولین وزارت نیرو انجام پذیرد.

آزمون t، اسپیرمن، روند، نقطه بازگشت