ارزیابی بهره وری آب براساس دوره های خشک، تر و نرمال با استفاده از شاخص شناسایی خشکسالی (RDI) و مدل AquaCrop در کشت گندم دیم (مطالعه موردی: شیراز، استان فارس)

بخش کشاورزی دیم اولین بخشی است که از نظر اقتصادی تحت تأثیر خشکسالی قرار می گیرد . جهت پایش خشکسالی، شاخص ها ابزار مهمی هستند و ارتباط دقیقی را بین بسیاری از پارامترهای اقلیمی برقرار می کنند. برای کمک به کشاورزان در بکا رگیری آبیاری تکمیلی جهت ی ک محصول خاص در یک منطقه مشخص می توان با توجه به پاسخ عملکرد محصول نسبت به نوسانات اقلیمی از یک مدل آگروهیدرولوژی استفاده نمود. هدف اصلی این تحقیق پایش نوسانات اقلیمی با تکیه بر شاخص RDI و تعیین شرایط حدی خشک، نرمال، مرطوب اقلیمی و ارزیابی بهره وری آب در کشت دیم نسبت شرایط حدی رطوبتی و نوسانات اقلیمی با استفاده از مدل آگروهیدرولوژی Aquacrop در شهرستان شیراز در جنوب ایران است. نتایج نشان داد در بیشتر موارد افزایش و کاهش مقدار عملکرد محصول منطبق بر نوسانات اقلیمی بوده است. نتایج نشان از تبعیت تولید محصول گندم دیم از وقوع نوسانات اقلیمی در منطقه مورد مطالعه دارد . معیار ارزیابی نیز حاکی از توانایی مدل در برآورد عملکرد گندم دیم در سطح منطقه است. تغییرات مقادیر شبیه سازی شده بهره وری آب بر مبنای تبخیر-تعرق (WPET) در طول سال های مورد مطالعه نیز محاسبه گردید. بر این اساس از مدل AquaCrop به منظور بررسی اثر نوسانات اقلیمی، نهاده ها و تدابیر مدیریتی بر عملکرد گندم دیم میتوان بهره برد. همچنین میتوان مدل مورد مطالعه را در شب یهسازی اثر نوسانات اقلیمی بر تولید محصول به عنوان یک ابزار پشتیبانی تصمیم گیری در مسائل مدیریتی توصیه نمود.

Keywords:

پاسخ عملکرد محصول , مدل AquaCrop , بهره وری آب , شیراز