روش نوین کشت برنج در مواجه با بحران آب

بحران آب در ایران، بخش کشاورزی به خصوص برنج را دچار چالش نموده است. بنابراین فن آوری نوین آبیاری به عنوان یک راه حل کلیدی در افزایش تولید و توسعه کشاورزی پایدار باید مورد توجه قرار گیرد. به همین منظور آزمایشی در موسسه تحقیقات برنج کشور (مازندران- آمل) در سال ١٣٩٢ به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی شامل پنج تیمار در ٣ تکرار به اجرا درآمد. کشت بصورت کشت نشائی برنج در جویچه( فارو) و تیمارها شامل مدیریت های آبیاری T1 (آبیاری دائم در کل دوره رشد)، T2 (آبیاری دو روز پس از ناپدید شدن آب از سطح خاک)، T3 (آبیاری چهار روز پس از ناپدید شدن آب از سطح خاک)، T4 (آبیاری پنج روز پس از ناپدید شدن آب از سطح خاک)، T5 (اشباع دائم خاک در کل دوره رشد) می باشند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که مدیریت های مختلف آبیاری از نظر آب مصرفی، بهره وری، بهره وری+ بارش و عملکرد تفاوت بسیار معنی داری داشتند. تیمار T1 بیشترین عملکرد و آب مصرفی را به خود اختصاص داد ولی تیمار T5 سبب 33% (2650 مترمکعب در هکتار) صرفه جویی در آب نسبت به تیمار T1 شد درحالی که تفاوت معنی داری در مقدار عملکرد دو تیمار مشاهده نشد. همچنین بهره وری آب و بهره وری آب + بارش به ترتیب به میزان 32% و 30% افزایش یافت.

Keywords:

برنج , بهره وری آب , مدیریت آبیاری , کشت نشایی فارو