خشکسالی و مهاجرت (مطالعه موردی شهرستان زابل شمال استان سیستان و بلوچستان)

منطقه سیستان(زابل) از جمله مناطقی است که با دارا بودن آب و هوای گرم و خشک، همواره پدیده های طبیعی سیل و خشکسالی به وفور در آن دیده شده است و ساکنان آن خسارات بسیار زیادی را متحمل شده اند.هدف از این مطالعه، بررسی رابطه بین وقوع خشکسالی و پدیده مهاجرت ساکنان این ناحیه در طی سال های ۱۳۷۶ تا ۱۳۹۱ و عوامل تاثیر گذار بر مهاجرت آ نها، با استفاده از تحقیقات میدانی و گزارشات مکتوب و مصاحبه با مسولان سازمان های مربوطه می باشد.طبق آمار اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران جمعیت سیستان از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ ، روند کاهشی را نشان م یدهد که یکی از دلایل کاهش جمعیت این ناحیه، مهاجرت است.عامل اصلی مهاجرت ساکنان سیستان کاهش نزولات جوی و خشک شدن چاه های موجود در منطقه است.خشک شدن دریاچه هامون نیز طی چند سال اخیر در روند افزایش مهاجرت نقش به سزایی داشته است.جهت حل این بحران پیشنهاداتی نیز ارائه شده است که از جمله می توان به تسهیل فرآیند سازگاری با خشکسالی از طریق آموزش به ساکنان منطقه، پیگیری حقابه سیستان و دریاچه هامون و هدایت مهاجران به سمت استفاده از ظرفیت مناسب برای اشتغال زایی اشاره کرد.

Keywords:

سیستان , کم آبی , مهاجرت , هامون