فواید گیاه دارویی زنجبیل در طب سنتی، اسلامی و قرآنی

استفاده از گیاهان دارویی در درمان بیماری های مختلف، از گذشته های بسیار دور در بین مردم کشورها و فرهنگ های مختلف متداول بوده است. امروزه نیز با گسترش روز افزون آگاهی و دانش جوامع استفاده از این گیاهان و ترکیبات حاصل از آن ها از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار می باشد. در حدود 18 گیاه و میوه در آیات قرآنی نام برده شده است. بررسی های گیاهشناسی انجام شده نشان داده است که این گیاهان متعلق به 15 خانواده مختلف گیاهی می باشند. از جمله گیاهانی که اسم آن در قرآن ذکر شده زنجبیل است. در این مقاله کوشش شده است تا ضمن تاکید بر اهمیت و ضرورت مطالعه بر روی گیاهان ذکر شده در قرآن و احادیث با روش بررسی آیات و تدوین مطالب و اطلاعات برگرفته از قرآن کریم و کتب مختلف طب سنتی و طب اسلامی به فوائد و اثرات درمانی ذکر شده گیاه دارویی زنجبیل بپردازد. در قرآن کریم نام گیاه زنجبیل در آیه 17 سوره انسان امده است. در این آیه خداوند می فرماید: و یسقون فیها کاساً کان مزاجها زنجبیلاً که ترجمه آن «و در انجا از جامی که آمیزه زنجبیل دارد به آنان می نوشانند» است. زنجبیل با نام علمی Zingiber officinale Rose از خانواده (Zingiberaceae) یکی از مهمترین گیاهان دارویی ریزوم دار است که ریزوم معطر و تند آن سرشار از متابولیت های ثانویه ای مانند زیجیبرین و جینجرول می باشد. تاکنون بیش از 50 نوع ماده انتی اکسیدان (ضد اکسایش) از ریزوم این گیاه استخراج شده است. با تامل در آیات ذکر شده درمی یابیم که قرآن کریم در برخی از آیات مانند آیه 22 سوره بقره از انسان خواسته است تا با دقت و تدبر بیشتر در طبیعت پیرامون خود و از آن جمله به گیاهان و میوه ها نگریسته و ار این طریق در جهت کسب معرفت بیشتری نسبت به خداوند متعال و آیات او بکوشد. در این راستا بکارگیری منابع طب سنتی اسلام و ایران و نیز بهره گیری از دانش و تکنولوژی کنونی بشر و تلفیق آیات قرآنی و علوم گیاهی می تواند به شناخت و تفسیر بهتر انسان از موضوعات مرتبط در این زمینه کمک نماید. آفرینش زنجبیل نیز از جمله نشانه هایی است که وجود پروردگار عظیم و بی همتا را اثبات می نماید.

Keywords:

زنجبیل , قرآن کریم , طب اسلامی , سوره انسان , ایه 17