موسی فرهمند - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشگاه بیرجند
مجید جامی الاحمدی - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند
سید وحید اسلامی - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند

به منظور بررسی تاثیرات مقادیر مختلف بقایای جو، نوع شخم و میزان کود نیتروژن بر درصد سبز شدن و صفات رشدی پنبه رقم خرداد، ازمایشی در سال 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند در قالب طرح اسپلیت فاکتوریل با سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش عامل اصلی دو سطح خاک ورزی، شامل خاک ورزی معمول (شخم برگردان دار) و کم خاک ورزی (با دیسک) بود و عامل فرعی شامل ترکیب فاکتوریل دو سطح نیتروژن (50 و 150 کیلوگرم در هکتار) و پنج سطح بقایا (صفر، 77، 154، 231 و 308 گرم در متر مربع) بودند که به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی به صورت تصادفی توزیع گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که نوع شخم و سطوح بقایا اثر معنی داری بر درصد سبز شدن گیاه پنبه داشت با افزایش بقایای جو در هر دو سیستم شخم درصد سبز شدن پنبه از یک روند کاهشی پیروی کرد به طوری که بیشترین و کمترین درصد سبز شدن به ترتب در تیمار شخم برگردان دار و بقایای صفر و تیمار شخم دیسک با بقایای 308 گرم در متر مربع مشاهده شد. همچنین بیشترین سطح برگ ، وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه و وزن خشک کل در سیستم شخم برگردان دار همراه با بقایای صفر و نیتروژن 150 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. به طور کلی نتایج نشان می دهد که سیستم شخم معمول (برگردان دار) همراه با برگشت بقایا و نیتروژن 150 کیلوگرم در هکتار نسبت به برگشت بقایا همراه با دیسک بر روی سبز شدن، سطح برگف وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه و وزن خشک کل در سال اول کشن برتری دارد.

آللوپاتیک، نیتروژن، خاک ورزی، سبز شدن، بقایای گیاهی