زهرا ناظمی رفیع - کارشناس ارشد، بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
حسن صالحی - دانشیار ، بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز

این مقاله روشی را برای مشخص کردن اثر TDZ، BA و NAA بر روی پرآوری و تکثیر شاخه های سدر دیودار (Cedrus deodara) بالغ با در نظر گرفتن کنش های هورمون و ژنوتیپ در شرایط استقرار درون شیشه ای مطرح می کند. جهت پرآوری شاخه های جانبی ریزنمونه های بدون برگ بر روی محیط WPM تکمیل شده با سیتوکنین ها (0BA، 2/5، 5، 10 و 20 میکرومولار و TDZ ، صفر، 0/4، 0/8 و 1/6 میکرومولار ) با یا بدون اکسین (NAA، یک، 2 و 3 میکرومولار) کشت داده شدند. برای نشان دادن بهترین ترکیب تنظیم کننده رشد در تکثیر شاخه جانبی آزمایشی با پنج غلظت TDZ ا (0، 0/1،0/2، 0/4 و 0/8 میکرومولار) و شش غلظت 2ip ا (0، 0/1، 0/2، 0/3، 0/4، و 0/5 میکرومولار) در ترکیب با BA ا (2/5 میکرومولار) انجام شد. بر اساس نتایج بیشترین تعداد شاخه جانبی القا شده (4/31) به ازاء هر ریزنمونه در WPM تکمیل شده با TDZ ا 0/8 میکرومولار و NAA دو میکرومولار بدست آمد و بلندترین شاخه های جانبی (11/20 میلی متر) در محیطی که TDZ ا 0/8 میکرومولار به تنهایی بکار رفته بود مشاهده شد. در تمام غلظت های TDZ تفاوت معنی داری میان ژنوتیپ ها در پرآوری شاخه دیده شد. در تکثیر شاخه بهترین نتیجه در تعداد (4/13) و طول شاخه های پرآوری شده (10/38 میلی متر) در TDZ ا 0/8 میکرومولار در ترکیب با BA ا 2/5 میکرومولار گزارش شد.

ژنوتیپ، پرآوری شاخه، تنظیم کننده های رشد، بالغ، سدر هیمالیا