ارزیابی امکان استفاده از صمغ زردآلو در ازدیاد درون شیشه ای گیاه استویا

کشت بافت گیاهی یک روش کارآمد برای ازدیاد رویشی گیاهان به شمار می رود. میزان موفقیت در این تکنولوژی به چند عامل خیلی ساده بستگی دارد. یک عامل بسیار مهم انتخاب صحیح نوع تنظیم کننده رشد و نوع اجزای محیط کشت غذایی است. پژوهش حاضر به منظور ارزیابی کارایی صمغ زردآلو به عنوان یکی از اجزای محیط غذایی در محیط کشت استویا انجام شد. بدین منظور محیط کشت نیمه جامد موراشیگی و اسکوگ (MS) حاوی غلظت های مختلف صمغ زردآلو (2 تا 6 گرم در لیتر) تهیه شد. گیاهان رشد یافته در شرایط درون شیشه ای روی محیط کشت های مربوطه بازکشت شدند و 21 روز پس از انجام کشت مورد ارزیابی قرار گرفته و صفاتی مانند تعداد و طول ریشه ، ارتفاع گیاهچه، تعداد برگ و سطح متوسط برگ ها اندازه گیری شد. نتایج آنالیز داده ها نشان داد که در مقایسه با شاهد (محیط فاقد صمغ) ، افزودن صمغ زردآلو به محیط کشت دارای اثرات مثبت و مفیدی در رشد و پرآوری گیاهچه های درون شیشه ای استویا است و در بین تیمارهای مختلف صمغ، تیمار 2 گرم بر لیتر با بیشترین طول ریشه، سطح برگ، کلروفیل و کاروتنوئید به عنوان بهترین تیمار برای کاربرد صمغ در محیط کشت بافت گیاه استویا معرفی می شود. به هر حال برای توصیه این صمغ و استفاده از آن در مقیاس تجاری آزمایشات تکمیلی با سایر گیاهان نیز ممکن است مورد نیاز باشد.

Keywords:

استویا , ترکیبات محیط کشت , ریزازدیادی , صمغ زردآلو , کشت بافت