یاسر خلیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد
رضا امیدی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری دانشگاه تربیت مدرس
عابد زیدعلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری دانشگاه گرگان

هدف از این تحقیق بررسی ویژگی های مورفولوژیکی، فنولوژی موارد استفاده و اثرات شوری بر گونه شوررویی Puccinellia distans می باشد. P. Distans گیاهی است از خانواده گرامینه، ارتفاع 10 سانتی متر ، ساقه ها راست، کلافی، دائمی به ارتفاع 60 سانتی متر ، گسترده یا خوابیده روی زمین است. شروع رشد این گونه اواخر مهر شروع و اوایل آبان با بارندگی های پاییز تا اواخر زمستان دارای رشد بطئی بوده و از اسفند ماه رشد سریع آنها آغاز می شود. P. distans از ارزش غذایی و علوفه ای خوبی برخوردار است می تواند از جنبه علوفه ای مد نظر باشد. این گونه در مرحله رشد رویشی ضمن برخورداری از پروتئین بالا (16-13 درصد) ، از ارزش رجحانی بیشتری نسبت به سایر گونه برخوردار می باشد. از این گیاه می توان برای اصلاح مراتع شور و چرای دام استفاده کرد. بنابراین برای پروژه های اصلاح و احیای به ویژه مراتع شور حائز اهمیت است. غلظت 200 میلی مولار کلرید سدیم سبب کاهش میزان بخش های هوایی و ریشه گیاه می شود در حالی که در غلظت های پایین تر از 200 میلی مولار تاثیر بر روی ریشه یا بخش های هوایی گیاه ندارد. شوری منجر به کاهش وزن تر بخش های هوایی و کل گیاه ، وزن خشک ریشه و کل تعداد برگ های گیاه می گردد. همچنین شوری باعث افزایش قندهای محلول در ریشه گیاه می شود. ولی تاثیری بر میزان قند بخش های هوایی ندارد. افزایش شوری موجب افزایش لیگنینی شدن بخش های هوایی می شود ولی بر لیگنین شدن ریشه تاثیری ندارد. افزایش شوری باعث افزایش سلولز در بخش های هوایی و ریشه گیاه می شود

مورفولوژی، فنولوژی، استفاده دارویی، جوانه زنی، Puccinellia distans