تاثیر پیش تیمار اسمزی بر جوانه زنی بذر سرخارگل در سطوح مختلف تنش شوری

این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات تیمار اسمزی بر جوانه زنی بذر سرخار گل (Echinacea pupurea) در شرایط تنش شوری اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. فاکتورهای آزمایشی شامل پنج سطح مختلف پیش تیمار اسمزی (صفر، 1-، 2-، 3-، و 4- بار) و پنج سطح تنش شوری (صفر، 40، 80، 120 و 160 میلی مول در لیتر کلرور سدیم) بود. در مرحله اول تعداد 30 بذر درون پتری دیش های اتوکلاو شده گذاشته شد و به میزان 7 میلی لیتر از پیش تیمار محلول پلی اتیلن گلایکول بر اساس پتانسیل اسمزی مورد نظر درون پتری دیش ها ریخته شد. سپس کلیه نمونه ها با آب مقطر شسته شده و به مدت 24 ساعت در دمای اتاق خشک شدند. در مرحله دوم بعد از خشک شدن ، بذرها تحت تاثیر سطوح مختلف تیمار شوری قرار گرفتند. هدف از اعمال تنش شوری در مرحله دوم اعمال شرایط تنش به صورت مصنوعی و ارزیابی اثرات آن بر شرایط جوانه زدن بذر می باشد. بذور برای ارزیابی صفات مورد نظر در درجه حرارت 20 درجه سانتی گراد و رطوبت 80 درصد داخل ژرمانیتور قرار گرفتند. پس از 14 روز صفات مورد بررسی شدند. نتایج نشان داد که سطوح مختلف تنش شوری در سطح احتمال 1% روی صفت درصد جوانه زنی و طول ریشه چه اثر معنی دار داشته است به طوری که با افزایش سطح شوری درصد جوانه زنی و میانگین طول ریشه چه کاهش یافت. همچنین اثر متقابل تنش شوری و پیش تیمار اسمزی نیز در سطح احتمال 1% معنی دار بود و بیشترین میزان جوانه زنی در پتانسیل اسمزی 0 و 3- بار و کمترین درصد جوانه زنی در پتانسیل اسمزی 4- بار بوده است. بذور در شوری صفر بیشترین درصد جوانه زنی و در شوری 160 کمترین میزان جوانه زنی را دارا بود

Keywords:

سرخارگل , پیش تیمار , اسمزی , تنش شوری , جوانه زنی بذر