سامانة کنترل رهایش کامپوزیت لاستیک سیلیکون- هیدروژل پلی آکریل آمید (-I اثر مقدار هیدروژل بر رفتار رهایشی سامانه)

استفاده از مواد پلیمری در سیستم های رهایش کنترل شدة دارو، برای افزایش راندمان درمان و کاهش اثرات جانبی مورد توجه بسیار قرار گرفته است. لاستیک سیلیکون از جمله پلیمر هایی است که در ساخت سیستم های دارو رسانی از نوع مخزنی و ماتریسی بکار می رود. این پلیمر بدلیل داشتن خاصیت آبگریزی، براحتی داروهای آبگریز را آزاد می کند حال آنکه نسبت به داروهای آبدوست نفوذ پذیری کمی دارد. هدف از این تحقیق، افزایش خاصیت آبدوستی ماتریس لاستیک سیلیکون به جهت بکا رگیری آن در سیستم های رهایندة داروی آبدوست و همچنین افزایش زیست سازگاری آن می باشد. کامپوزیتی متشکل از پلیمر لاستیک سیلیکون بعنوان ماتریس و پلی (آکریل آمید) بعنوان فاز گسسته تهیه گردید. تکنیک عملی شامل سنتز هیدروژل، تهیه کامپوزیت حاوی دارو ، بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی سیستم و در نهایت بررسی رهایش دارو از ماتریس می باشد.