بررسی الگویی تعاملی از تاثیر منابع دانش بنیان، گرایش به بازار و گرایش به یادگیری سازمانی بر نوآوری در عملکرد

امروزه نوآوری یکی از عوامل اصلی و حیاتی برای بقاء شرکت ها در محیط رقابتی از طریق ایجاد مزیت رقابتی می باشد. عوامل متعددی در ایجاد نوآوری در شرکت ها موثر می باشند که از مهمترینآنها گرایش به یادگیری، گرایش به بازار و منابع دانش بنیان می باشند که هر یک مستقیما با نوآوری شرکت ها در ارتباط اند. هدف از نگارش مقاله حاضر بررسی تاثیر متغیرهای گرایش به یادگیری، گرایش به بازار و منابع دانشبنیان بر نوآوری میباشد. بر این اساس ابتدا ضمن مروری جامع بر ادبیات موضوعی مربوط، هر یک از متغیر بصورتی کاملا مستند تعریف و ضرورت و اهمیت آنها بیان شد. در ادامه مدلی یکپارچه از عوامل موثر برنوآوری در عملکرد ارائه شد و روابط تعاملی میان هر یک ارائه شد و سپس هر یک از آنها تشریح شد به هریک از متغییرهای احتمالی را تشریح نموده و در ادامه ضرورت و اهمیت هریک را برشمرده و رابطه بینآنها و تأثیرشان بر نوآوری در عملکرد سازمان را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می دهند

Keywords:

نوآوری , گرایش به یادگیری , گرایش به بازار , منابع مبتنی بر دانش