تغییرات ترکیبی، ترمومتری و شرایط اکسیداسیون در طول تبلور بیوتیت های منطقه اکتشافی مس ظفرقند، شمال شرق اصفهان

محدوده اکتشافی مس ظفرقند در شمال شرق اصفهان واقع شده است و در ارتباط با یک استوک گرانیتوئیدی میوسن می باشد. مطالعات صحرایی و پتروگرافی نشان می دهد که این استوک به دفعات مختلف تحت تأثیر دگرسانی هیدروترمال قرار گرفته است. اولین دگرسانی هیدروترمال با سبک پتاسیک در بخش مرکزی با ظهور کانی های بیوتیت، فلدسپات پتاسیک و مگنتیت همراه با کانی زایی پیریت و کالکوپیریت در داسیت ها و ریوداسیت ها شروع شده است. دگرسانی فیلیک به موازات و در اطراف دگرسانی پتاسیک در گرانودیوریت ها و آندزیت ها به وجود آمده است. سپس زون فلیک توسط زون آلتراسیون پروپیلیتیک فراگرفته شده است. مطالعه شیمی کانی بیوتیت نشان می دهد که دو نوع بیوتیت در گرانیودیوریت ها قابل تشخیص است. بیوتیت های اولیه و بیوتیت های دوباره به تعادل رسیده. مقادیر SiO(2), TiO(2), Na(2)O و K(2)O در بیوتیت های اولیه بیشتر از بیوتیت های به تعادل رسیده است. در حالی که مقدار MnO در دو نوع بیوتیت م شابه است و بیوتیت های اولیه دارای مقادیر (Al(2)O(3 و FeO مشابه یا کمتر از بیوتیت های به تعادل رسیده می باشند. براساس ژئوترمومتری هنری و همکاران برای بیوتیت های اولیه دمای 620 تا 700 درجه معادل دمای تبلور و برای بیوتیت های به تعادل رسیده دمای زیر 550 درجه سانتیگراد، معادل دمای زون پتاسیک را می توان در نظر گرفت. با استفاده از دیاگرام مثلثی Fe(3+)-Fe(2+)-Mg شرایط اکسیداسیون نسبتاً بالا در طول تبلور بیوتیت های محدوده مس ظفرقند همراه با رنج فوگاسیته از بافرهماتیت –مگنتیت (HM) تا Ni-NiO حاکم بوده است.

Keywords:

ترکیب شیمیایی , ترمومتری , اکسیداسیون , بیوتیت , مس ظفرقند