مدیریت انتقال تکنولوژی در مشارکت های عمومی - خصوصی

در دنیای امروز رابطه ای مستقیم بین توسعه تکنولوژی و پیشرفت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی یک کشور برقرار است، همچنین دولت ها بدلیل کمبود منابع مالی، ضعف تکنولوژی، مدیریت ناکارآمد بخش دولتی و سایر عوامل نیاز دارند تا از مشارکت بخش خصوصی در پروژه های عمرانی و زیر بنائی بگونه ای کارا استفاده نمایند. رویکرد این مقاله بررسی انواع طرح های مشارکت عمومی خصوصی در دنیا و ایران، استخراج شاخص های تاثیر گذار بر انتخاب انواع مختلف این قراردادها در حوزه های زیربنائی (با اولیت بخش آب و برق) و همچنین بررسی چگونگی انتقال تکنولوژی در این قراردادها می باشد. برای نیل بدین هدف، ابتدا شاخص های انتخاب و اولویت بندی انواع قراردادهای مشارکت عمومی خصوصی در حوزه های زیر بنائی شناسائی شده و سپس با توجه به نظرات کارشناسان و مطالعه متون، روش های انتقال تکنولوژی مشاهده شده در مشارکت های عمومی خصوصی استخراج و در نهایت با توجه به معیارهائی نظیر افزایش توان ساخت داخل، توسعه اقتصاد ملی، انتقال تکنولوژی و ... روش های انتقال تکنولوژی در بخش های زیر بنائی اولویت بندی شدند. در نتایج این تحقیق مشخص گردید روش سرمایه گذاری خارجی بهترین روش برای جذب سرمایه و مهمترین روش برای انتقال تکنولوژی می باشد.

Keywords:

مشارکت عمومی , خصوصی , تکنولوژی , انتقال تکنولوژی