وحید ریاحی
مصطفی صیادی

عشایر به عنوان قشری که قسمت قابل توجهی از نیاز پروتئین کشور را تامین می کنند، جایگاه مهمی در اقتصاد کشور دارند؛ و با توجه به آسیب پذیری شدید این قشر در برابر تحولات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و به خصوص اکولوژیک نیازمند توجه خاص برنامه ریزان و مسئولان ذیربط هستند. پدیده ی خشکسالی در سال های اخیر چالش ها و آسیب های فراوانی را برای کشور ایجاد کرده است که این چالش ها بیشتر از هر جایی به دلیل شیوه ی معیشت خاص عشایر که به طور مستقیم با محیط در ارتباط هستند، در مناطق عشایری قابل مشاهده است. در این میان عشایر سیستان به دلیل شرایط خاص اقلیمی منطقه بیشتر درگیر این مسئله بوده و هستند. در این مطالعه به بررسی اثرات خشکسالی اخیر که از اواخر دهه 70 شروع شده و تا کنون نیز ادامه داشته می پردازیم. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و تکیه گاه اصلی تحقیق مطالعات میدانی است و در مواقع ضرورت از مطالعات کتابخانه ای نیز بهره جستیم. جامعه آماری تحقیق 100 خانوار از عشایر سامانه حاشیه سفیدآبه شهرستان زابل است. برای تحلیل دادهها ازنرم افزار excel و spss استفاده شد. نتایج نشان می دهد که بروز خشکسالی اخیر در منطقه اثرات بسیار منفی بر عشایر منطقه گذاشته است؛ دام های بسیاری تلف شده، مراتع از بین رفته اند، خاک ها فرسایش یافته و طوفان های گرد و غبار شدت پیدا کرده، فقر و بیکاری شدید رواج یافته و عشایر دیگر تمایلی به ادامه شیوه زندگی حاضر ندارند و در صورتی که شرایط فراهم باشد مهاجرت می کنند.

خشکسالی، سامانه حاشیه سفیدآبه، سیستان، عشایر