ارزیابی ساز و کار مدیریت بحران در مقابله با پدیده خشکسالی مطالعه موردی: دهستان ادیمی شهرستان زابل

آمار های دبیرخانه بین المللی کاهش بلایای طبیعی نشان می دهد خشکسالی 22 درصد از کل مخاطرات طبیعی جهان، 33 درصد افراد آسیب دیده و 3 درصد مرگ و میر ناشی از آن را شامل می گردد. خشکسالی به عنوان پدیده ای خزنده شناخته می شود، چرا که نتایج و اثرات آن در یک دوره دراز مدت آشکار شده و شاید در سالهای پس از رخ دادن، اثرات آن شدیدتر گردد. از همین رو مدیریت بحران در برابر این پدیده باید به نحوی عمل نماید تا اثرات آن در دراز مدت کنترل و از بین برود. شهرستان زابل در جنوب شرقیایران بواسطه موقعیت جغرافیایی خاص خود مبنی بر متوسط بارندگی سالیانه کمتر از 65 میلی متر و میزان تبخیر بالقوه نزدیک به 5000 میلی متر در سال و عاملی همچون قطع یا کاهش جریان ورودی رودخانه مرزی هیرمند، همواره مورد تهدید پدیده خشکسالی قرار دارد. بر همین اساس این مقاله به ارزیابی سیستم مدیریت بحران در جهت کنترل اثرات این پدیده در دهستان ادیمی شهرستان زابل پرداخته است. روش تحقیق بکار برده شده از نوع توصیفی-تحلیلی مبتنی بر روش کتابخانه ای و میدانی (مشاهده و پرسشنامه) بوده و تحلیل استنتاجی بر اساس آزمون های فرض دو جمله ای و فریدمن در محیط نرم افزاری SPSS انجام شده است. نتایج حاکی از آن است که مدیریت بحران نتوانسته است بطور مناسب پیامد های بحران خشکسالی را کنترل و در جهت کاهش اثرات آن اقدامات ضروری انجام دهد.

Keywords:

مخاطرات طبیعی , خشکسالی , مدیریت بحران , زابل