نقش مخاطرات محیطی در توسعه گردشگری مطالعه موردی: محور آبعلی- لاریجان

در گستره جغرافیای ایران محورهای ارتباطی فراوانی وجود دارند که به دلیل داشتن جاذبه های گوناگون طبیعی- تاریخی زمینه جذب گردشگر از نواحی مختلف کشور را فراهم آورده اند. در میان این محورها، محور آبعلی- لاریجان با توجه به دارا بودن جاذبه های گوناگون- بویژه جاذبه های طبیعی از قبیل پیست اسکی، ، قله دماوند، روستایتاریخی آب اسک و - گردشگران زیادی را متوجه خود نموده است . محور آبعلی- لاریجان به علت ویژگی های محیط طبیعی- اکولوژیک بویژه ساختار زمین شناسی، با مخاطرات محیطی متعددی بویژه حرکات دامنه ای مواجه است که در کنار تهدید سکونتگاه های انسانی موجود، فعالیت گردشگری ( اعم از گردشگران و فعالیت شکل گرفته متاثر از آنمانند تاسیسات رفاهی) این محور را نیز تحت تاثیر قرار داده است. مقاله حاضر با هدف تحلیل نقش این مخاطرات در توسعه گردشگری محور ابعلی- لاریجان تهیه گردیده است روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و در جمع آوری اطلاعات از روشهای کتابخانه ای و میدانی (با استفاده از فنون مشاهده، مصاحبه و پرسشگری) استفاده گردیده است. یافته های تحقیق نشان می دهد فراوانی این مخاطرات از جهت ذهنی بر روی گردشگران تاثیر نهاده و باعث شده است که مسافران و گردشگران به خاطر ترس ذهنی از وقوع این مخاطرات و نگرانی ناشی از آن، در فعالیت های تفریحی و هیجانی خود آنگونه که باید از لذت کافی بهره مند نشوند، و ارایه کنندگان خدمات رفاهی نیز رغبت کمتری به توسعه فعالیت شان نشان دهند.

Keywords:

توسعه گردشگری , مخاطرات محیطی , محور گردشگری , آبعلی , لاریجانی