تحلیل ژئومرفولوژیک مناطق در معرض توفان و سیلهای محلی سواحل دریای عمان

سواحل دریای عمان در زمینه های گوناگون اقتصادی، دریانوردی، نظامی، گردشگری، زیست محیطی و... اهمیت راهبردی زیادی دارد. موقعیت جغرافیایی ویژهی این سواحل، شرایط ژئومرفولوژیک، ویژگیهای خاکشناسی و... باعث شده که در برخی سالها در فصل بارش بارانهای موسمی زمینهی توفانها و سیلابهای محلی فراهم شود. تلفات انسانی و خسارتهای واردشده به محیط زیست، تأسیسات بندری، پلها، جادهها، و... گاهی بسیار گسترده است. ازینرو مطالعهی علمی سواحل برای روشن ساختن نقاط درمعرض خطر ضرورت دوچندان دارد، زیرا انجام اقدامات پیشگیرانه و برنامه ریزی برای کاهش خسارات وارده امری اجتناب ناپذیر است. در تحقیق حاضر برای مشخص ساختن نقاط در معرض خطر پس از بررسی آماری سیلهای 1370 تا 1390 گستره ی مناطق سیلزده بر روی تصاویر ماهوارهای بررسی شد. سپس به کمک نرم افزار ArcGis9.3 لایههای میزان بارش، شیب، پوشش گیاهی، خاک(نفوذپذیری)، فاصله از خط ساحلی و فاصله از بستر رودخانه های اصلی بعنوان اصلی ترین فاکتورهای مؤثر در سیل همپوشانیشد. مقایسه و ارزیابی عوامل مؤثر نشان داد: بارش، جنس خاک و فاصله از بستر رودخانهها بیشترین نقش را در سیلزایی و نیز تخریب های محیطی داشتهاند. در این میان محدودهی سواحل کنارک، جاسک و چابهار بیشترین آسیبپذیری را از خود نشان دادند.

Keywords:

ژئومرفولوژی , سیل , سواحل دریای عمان , کنارک , جاسک