بررسی ارتباط کیفیت محیطی فضاهای داخلی بر کنش های رفتاری و سرزندگی ساکنان در سکونتگاه های جمعی جانبازان

این نوشتار بر آن است که به تحلیل و ارزیابی مبانی تاثیر گذار بر کیفیت محیطی و همنشینی فضاهای داخلی، که در ارتباط با کنش های رفتاری افراد هستند و تأثیر آن بر خلق فضایی سرزنده در یک سکونتگاه جمعی برای جانبازان، که تحت پوشش وزارت دفاع ادامه حیات می دهد؛ بپردازد. مطالعات میدانی حاصل از این مجموعه های شهرک نشین حاکی از سطح پایین اصول و مبانی اولیه معماری و منظر شهری همچون آسایش فیزیکی و یا حس تعلق ، عزت نفس، خود شکوفایی، نیاز های شناختی و زیبایی شناسی هستند.هدف این پژوهش، ارائه معیار هایی بر پایه توجه به مفهوم کیفیت محیطی در فضاهای خصوصی و نیمه خصوصی در قلمروی داخلی زندگی و تعامل و کنش های میان افراد و برآوردن نیازها و تمایلات آنها در غالب فرهنگ است؛ به منظور نیل بسوی تدارک محیط ها و فضاهای کارآمدتر و سرزنده تر؛ تا بتواند با نگاهی ویژه به تمام افراد،خصوصاً گروه آسیب پذیر و کم توان جامعه، انسانها را در زندگی روزانه در قلمروهای عمومی و خصوصی اش هدایت کند؛ و چارچوب های محیط زندگی او را شکل دهد. فضایی با ایجاد کیفیت مطلوب محیطی و نه فقط حداقل امکانات برای زیستن،که در آن تنوع انسانها و نیازهایشان نادیده گرفته می شود. این پژوهش برآنست تا از طریق منابع دست اول به بررسی تفکرات در بین نظریه ها و مدل های صاحبنظران ، به لحاظ روش و محتوا، بصورت کیفی و همچنین مشاهدات و مطالعات میدانی به صورت اطلاعات ناشی از ادراک محیطی که موجب ارتقاء دقت و اعتبار پژوهش خواهد بود، به ارائه راهکار والگوی تحلیلی بپردازد.

Keywords:

ادراک محیطی , سرزندگی , کنش های رفتاری , مجتمع مسکونی